Pozezdrze – Miejsce Obsługi Rowerzysty

Tutaj warto zobaczyć:

Śluza w Przerwankach

Śluza na Sapinie – we wsi Przerwanki zbudowana w 1910r. Długość 25m, szer. 4m. różnica poziomów wody ok.1m. Wybudowana została dla regulacji poziomów wody w czasie budowy Kanału Mazurskiego. Miał on połączyć Wielkie Jeziora Mazurskie z rzeką Łyną, Pregołą i Bałtykiem.

Spływ kajakowy Sapiną

Sapina – jedna z najbardziej malowniczych, choć mało jeszcze poznanych nizinnych rzek Mazur. Szlak łatwy, nadający sie nawet dla mało wprawnego kajakarza. Cała trasa począwszy od jeziora Kruklin poprzez jeziora: Patelnia, Gołdapiwo, Wilkus, Pozezdrze, Stręgiel objęta jest strefą ciszy (zakazem używania silników spalinowych). Brak masowego ruchu turystycznego czyni rzekę jeszcze bardziej atrakcyjną.

Na przepłynięcie Sapiny można poświęcić jeden lub dwa dni z noclegiem na polu biwakowym lub w kwaterach prywatnych znajdujących się w okolicach jeziora Gołdapiwo. Spływ jednodniowy rozpoczynamy przy śluzie w Przerwankach i liczy on wówczas 18,5 km. Wariant dwudniowy należy zacząć na leśnym polu namiotowym położonym nad rynnowym jeziorem Kruklin, leżącym ok. 1 km od wsi o tej samej nazwie. Trasa ma wówczas długość 32,5 km. Koniec spływu we wsi Ogonki nad jeziorem Święcajty.

Trasa jest bardzo malownicza i urozmaicona. Spotkamy tu zarośnięte, śródleśne brzegi z licznymi polami, piękne łąki i urokliwe jeziora dodające rzece tajemniczości i swoistego piękna, gdyż dostać się na nie można jedynie z wody. Zmienny krajobraz, urozmaicona linia brzegowa, gęste trzcinowiska zamieszkałe przez liczne ptactwo wodne, przyciągają na rzekę nie tylko wielbicieli kajakarstwa, ale również miłośników dziewiczej przyrody.

Polowa kwatera Himmlera

Polowa kwatera Himmlera znajduje się koło wsi Pozezdrze przy szosie Węgorzewo-Giżycko. Kwatera występowała pod kryptonimem „Hochwald” (wysoki las).

Jeden z najciekawszych obiektów historycznych powiatu. Bunkry z II wojny światowej ukryte w pozezdrzeńskim lesie, ukończone przez robotników z organizacji Todta w 1942 r. Kwaterował tu batalion policji, który wchodził w skład oddziałów przewidzianych do obrony kwatery Hitlera w Gierłoży oraz obserwacji trójkąta: Kętrzyn-Węgorzewo-Giżycko. Maskowanie zapewniał gęsto rosnący las z funkcjonującą bocznica kolejową, z której korzystał pociąg pancerny Himmlera.

Reichfuhrer przyjmował tu swoich gości m.in.: Hermana Goringa i Wernera von Brauna – konstruktora rakiet V-2.

Teren kwatery otoczony był pasem pól minowych, ogrodzonych płotem z siatki i drutu kolczastego.

Zespół ukryty w lesie składał się z 9 obiektów:
– 5 schronów o dwumetrowej kontrakcji stropu i ścian;
– niedużego podziemnego garażu;
– dwóch ceglanych wartowni;
– schrony specjalnego Himmlera (21,4m x 19,3m x 8,4m) – najlepiej zachowanego do dnia dzisiejszego  obiektu kwatery.

We wrześniu 1944 roku Himmler spotkał się tu z generałem Andrejem Własowem, udzielając mu zgody na tworzenie u boku Niemców – Rosyjskiej Armii Wyzwoleńczej.

Kwatera została opuszczona przez jej mieszkańców 20 listopada 1945 roku, a saperzy niemieccy wysadzili ją w powietrze.

Pozostałości bunkrów stanowią współcześnie jedną z większych atrakcji turystycznych regionu.

Rezerwat przyrody Piłackie Wzgórza

Rezerwat położony w województwie warmińsko – mazurskim, w gminie Pozezdrze, nadleśnictwie Borki. Akt powołujący rezerwat ukazał się w MP nr 17, poz. 120 z 30.05.1989 r.

Ochronie poddano lasy położone na morenie czołowej o bogatej młodoglacjalnej rzeźbie

Urozmaicona rzeźba Wzgórz Piłackich została ukształtowana w stadium pomorskim zlodowacenia bałtyckiego. Najwyższe wzniesienie w rezerwacie osiąga 210 m n.p.m., różnice wysokości sięgają 80 m, zbocza wniesień są bardzo strome, mają nachylenie 30-40°. Morenowe wzgórza zbudowane są z piasków i żwirów zawierających głazy. W południowo-wschodniej części rezerwatu występują piaski sandrowe. Bór mieszany zajmuje 80% powierzchni rezerwatu, tworzą go drzewostany świerkowo-sosnowe z domieszką brzozy brodawkowatej. Sosny i świerki w wieku 100lat osiągają tu wysokość 30 m. W południowo-wschodniej części rezerwatu wykształciły się gleby rdzawe bielicowe, które pokrywa bór brusznicowy – teren ten zajmuje około 9% powierzchni rezerwatu. Około 7% powierzchni rezerwatu zajmują zespoły grądowe.

Rośliny objęte ochroną: widłak spłaszczony, widłak goździsty, pomocnik baldaszkowy, tajęża jednostronna, widłak jałowcowaty.